Czynnik chłodniczy w postaci pary suchej przegrzanej, zasysany jest przez sprężarkę chłodniczą rurą ssącą (niskie ciśnienie, niska temperatura). Sprężarka chłodnicza spręża gaz i wtłacza go do skraplacza chłodniczego (wysokie ciśnienie, wysoka temperatura).
- W skraplaczu czynnik chłodniczy ulega kondensacji przy stałym ciśnieniu i temperaturze.
- Ze skraplacza do zbiornika czynnik chłodniczy przepływa w stanie cieczy. Ze zbiornika ciekły czynnik płynie instalacją zasilającą do zaworu rozprężnego (kapilara, elektroniczny zawór rozprężny). Zawór rozprężny powoduje izentalpowe rozprężenie gazu z wysokiego ciśnienia (skraplania) do ciśnienia niskiego (parowania).
- Po rozprężeniu, mieszanina cieczy i pary mokrej czynnika chłodniczego dopływa do wymiennika - parownika , gdzie następuje jego całkowite odparowanie do postaci pary suchej. Odparowanie czynnika chodniczego zapewnione jest dzięki przepływowi powietrza przez lamele parownika. Powietrze przepływające przez parownik oddaje ciepło i na wyjściu z klimatyzatora jego temperatura i wilgotność są odpowiednio niższe. Czynnik chłodniczy na wyjściu z parownika jest w stanie pary suchej. Pomiędzy parownikiem a sprężarką chłodniczą może dochodzić do przegrzania par suchych czynnika chłodniczego i w takim stanie czynnik zasysany jest ponownie przez sprężarkę chłodniczą.
Aby układ chłodniczy mógł pracować, oprócz zbudowania instalacji chłodniczej należy także dostarczyć odpowiednią ilość energii elektrycznej, której większość zużywana jest przez sprężarkę chłodniczą na wymuszenie obiegu czynnika w układzie. Pozostała część jest przetwarzana na pracę wentylatorów oraz układów elektronicznych sterujących pracą urządzenia.
Zadaniem zespołów wentylatorów jest wymuszenie przepływu powietrza poprzez układy skraplacza i parownika.